Niloya: Kemençe
Niloya: Kemençe, sevimli kızımız Niloya evin içinde arkadaşı Tosbik'i ararken gözü bir anda duvarda asılı olan kemençeye takılır. Annesinden izin isteyip eline alır. Ben bunu çalabilirim diye düşünüp çalmaya başlar. Tabii çalmayı bilmediği için kemençeden çok kötü ses çıkar. Annesi kulaklarını tıkayıp telaşla kızının yanına gelip kemençeyi dışarıda çalmasını söyler. Niloya tamam anneciğim deyip dışarıya çıkar. Ağabeyi ve arkadaşı Mete bahçede uçurtma uçurmaktadır. Yanlarına gelip ben çok güzel kemençe çalıyorum der. Mete heyecanla ben kemençeye bayılırım deyince heveslenen Niloya çalmaya başlar. O kadar kötü çalıyordur ki Mete yere düşüp bayılır. Çocukların ellerindeki uçurtmalar ise uçup gider. Ağabeyi Mete'yi yerden kaldırırken Niloya'ya git biraz da Tosbik'e çal der. Niloya az ilerideki Tosbik'e heyecanla koşup kemençe çalar. Tosbik de sesten rahatsız olup kaçar. Niloya sırayla balıklara kuşlara kemençe çalar. Etraftaki herkes sesten rahatsız olurlar. Niloya bunun farkında değildir. Bir anda dedesinin sesi ile kendine gelir. Dedesi kızım sen kemençe çalmayı bilmiyorsun, kemençe öyle hemen öğrenilecek bir şey değildir, biraz zaman ister der. Bunun üzerine Niloya dedesinden çalmasını ister. Dedesi kemençe çalarken Niloya da keyifle bir şarkı söyler.
Niloya: Kemençe Şarkısı
- Do re mi çağırsam gelirler mi,
- Kemençemin tellerinde dans edip eğlenirler mi,
- Biraz zaman, emek vereceksin,
- Biraz sabır, gayret edeceksin,
- İşte o zaman kemençeyi çalacak notalarla dans edeceksin,
- Do remi herkes geldi mi,
- La si do işte bizim koro
Dedesi kemençe çalarken bütün aile onu dinlerler. Bitirdiğinde herkes onu alkışlar. Niloya kemençeyi yeniden eline alınca bütün aile hep birlikte aman Niloya sakın derler. Niloya merak etmeyin çalmayı öğrenmeden kimseyi rahatsız etmicem, şimdi biraz gidip kemençe çalışayım der ve sevinçle eve doğru koşar.