Niloya: Neşeli Kurabiyeler
Niloya: Neşeli Kurabiyeler; Niloya, Mete, Elif ve Mine bahçede kemençe ve tulum çalarak eğlenirken bir anda mutfaktan gelen nefis kurabiye kokusu ile kendilerinden geçerler. Niloya bunlar annemin yaptığı neşeli kurabiyeler der. Annesi kurabiyeleri bir kaba koyup çocuklara getirir. Çocuklar sıraya girip kurabiyelerini alırlar. Kurabiyeler o kadar lezzetlidir ki birer tane daha isterler. Annesi diğer çocuklara da dağıtayım kalırsa tekrar size veririm der. Bu sırada çocuklar Niloya’ nın annesi için müzik yapmaya karar verirler. Onlar çalarken Niloya da bir şarkı söyler.
Niloya: Neşeli Kurabiyeler Şarkısı
- Ne olsa severim annemin elinden,
- Ama şu kurabiyeler yok mu dayanamıyorum,
- Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini yiyelim,
- Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini isterim,
- Fırından çıkınca yumuşacık olur,
- Mis gibi kokusu dayanamıyorum,
- Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini yiyelim,
- Neşeli neşeli kurabiyeler hepsini isterim,
Günün sonunda kurabiyelerin hepsi biter. Niloya ve Mete yeniden kurabiye alabilmek için yaşlı teyze ve amca kılığına girip kapıyı çalarlar. Biz çok uzaklardan sizin o meşhur kurabiyelerinizden yemek için geldik derler. Annesi maalesef hiç kurabiye kalmadı deyince iki afacan söylene söylene uzaklaşırlar.
Bir süre sonra Mete ve Niloya bu da işe yaramadı yine kurabiye alamadık diye üzülürken annesi elinde koca bir tabak kurabiye ile gelir. Az önce burada yaşlı bir teyze ve amca vardı gördünüz mü onlara kurabiye getirdim der. Niloya o teyze bendim, amca da Mete der. Annesi gülerek sizin olduğunuzu anlamıştım zaten, sabrettiğiniz için size yeniden kurabiye getirdim deyince çocuklar sevinçle kurabiyelere saldırır.